کپسول ها سابقه بسیار طولانی دارند. در اوایل 1500 قبل از میلاد، اولین کپسول در مصر متولد شد. در سال 1730، داروسازان در وین شروع به ساخت کپسول از نشاسته کردند. در سال 1834، فناوری ساخت کپسول در پاریس به ثبت رسید. در سال 1846، فن آوری ساخت کپسول دو بخش سخت در فرانسه ثبت اختراع را به دست آورد. در سال 1872، اولین دستگاه تولید و پر کردن کپسول در فرانسه متولد شد. در سال 1874 تولید صنعتی کپسول های سخت در دیترویت آمریکا آغاز شد و همزمان مدل های مختلفی به بازار عرضه شد.
کپسول ها معمولا به دو دسته کپسول های سخت و کپسول های نرم تقسیم می شوند. کپسول های سخت که به عنوان کپسول های توخالی نیز شناخته می شوند، از دو قسمت بدنه کلاهک تشکیل شده اند. کپسول های نرم به طور همزمان به محصولاتی از مواد تشکیل دهنده فیلم و محتویات تبدیل می شوند. با توجه به مواد اولیه، کپسول های توخالی به طور کلی عبارتند از: کپسول های ژلاتین سخت خالی و کپسول های توخالی بکارید. در حال حاضر، تولید در مقیاس بزرگ کپسول‌های توخالی گیاهی در چین عمدتاً از کپسول‌های HPMC خالی است، بنابراین کپسول‌های توخالی داخلی فعلی عمدتاً کپسول‌های ژلاتین سخت خالی و کپسول‌های توخالی هیپروملوز (HPMC) هستند. مقایسه کنید.
اول اینکه مواد اولیه مورد استفاده متفاوت است. جزء اصلی کپسول های خالی ژلاتین سخت، ژلاتین دارویی باکیفیت است. ژلاتین از کلاژن موجود در پوست، تاندون و استخوان حیوانات به دست می آید و پروتئینی است که تا حدی از کلاژن در بافت همبند حیوانات یا بافت اپیدرمی هیدرولیز شده است. جزء اصلی کپسول های خالی HPMC 2-هیپروملوز است که معمولاً سلولزی از هیدرولیز گیاهان به دست می آید که اتریفیک می شود. با توجه به اعتقادات مذهبی (یهودیت، اسلام و ...)، عادات غذایی (گیاهخواری)، لزوم حمایت از طبیعت سبز و پیشگیری از بیماری های منشأ حیوانی (بیماری جنون گاوی)، استفاده از کپسول های گیاهی در جهان رو به افزایش است. سال به سال.
دوم، ثبات ساختار شیمیایی پوسته متفاوت است. بقایای لیزین در ژلاتین وجود دارد، بقایای لیزین مجاور برای تولید گروه‌های استالدئیدی اکسید و دآمینه می‌شوند و واکنش تراکم آلدول آمین باعث ایجاد حلقه‌های پیریدین و ایجاد پیوند متقابل می‌شود. بنابراین، ژلاتین به عنوان ماده کپسول استفاده می شود و کپسول ها در طول فرآیند قرار دادن قرار می گیرند. تاخیر در تجزیه وجود دارد. HPMC بخشی از متیل و بخشی از پلی هیدروکسی پروپیل اتر سلولز است، با خواص شیمیایی پایدار و بدون اتصال متقابل، بنابراین هیچ تاخیری در تجزیه وجود نخواهد داشت. علاوه بر این، برخی از گروه‌های حاوی آلدئید، ترکیبات قند کاهنده و ویتامین C موجود در آن با گروه‌های آمینه یا کربوکسیل موجود در ژلاتین واکنش داده و بر تجزیه کپسول و پایداری دارو تأثیر می‌گذارند، بنابراین این نوع دارو برای استفاده مناسب نیست مناسب کپسول های خالی ژلاتین سخت. ژلاتین حاوی گروه هایی مانند گروه های کربوکسیل و آمینو است، بنابراین پوسته کپسول اثر الکترواستاتیکی خواهد داشت. در طی فرآیند پر شدن دارو، پوسته کپسول مستعد چسبندگی و جذب آسان محتویات است. پوسته کپسول HPMC اثر الکترواستاتیکی کمی دارد یا اصلاً ندارد.
سوم، محتوای آب متفاوت است. در شرایط 20~25 ℃ و RH 40٪ تا 60٪، محتوای آب کپسول های ژلاتین خالی خالی حدود 13٪ تا 15٪ است و در این شرایط، محتوای آب کپسول های HPMC خالی حدود 4٪ تا 6 است. ٪. کپسول های خالی ژلاتین سخت زیر 10 درصد آب شکننده می شوند، در حالی که کپسول های خالی HPMC حتی تا 1 درصد آب نیز شکننده نمی شوند. محتوای آب بیش از حد تأثیر زیادی بر پایداری داروهای حساس به رطوبت دارد. برای محتویات با رطوبت بالا، اگر از کپسول های خالی ژلاتین سخت استفاده شود، رطوبت از پوسته کپسول به محتویات منتقل می شود و پوسته کپسول با کاهش رطوبت سخت و شکننده می شود و در نتیجه تجزیه به تاخیر می افتد، اما کپسول های HPMC خالی فاقد رطوبت هستند. این پدیده.
چهارم، خواص پوشش متفاوت است. سطح کپسول های خالی HPMC ناهموارتر از کپسول های ژلاتین سخت خالی است، میل ترکیبی با اکثر مواد پوشش روده به طور قابل توجهی بیشتر از ژلاتین است، و سرعت و یکنواختی اتصال مواد پوشش به طور قابل توجهی بهتر از ژلاتین است، به ویژه برای پوشش مفصل کلاهک بدنه قابلیت اطمینان به طور قابل توجهی بهبود یافته است. استفاده از حلال های آلی مانند اتانول که به راحتی تغییر شکل ژلاتین دارند و HPMC از نظر شیمیایی بی اثر است، مناسب نیست، بنابراین می توان از آن برای پوشش های آبی و پوشش های حلال آلی مانند اتانول استفاده کرد. عملکرد پوشش دهی خوب HPMC باعث می شود که مزایای آشکاری در تهیه کپسول های پوشش دار آهسته رهش و رهش کنترل شده و فرمولاسیون های هدفمند داشته باشد.
پنجم، مواد افزودنی متفاوت است. جزء اصلی کپسول های خالی ژلاتین سخت پروتئین است، بنابراین به راحتی می توان باکتری ها و میکروارگانیسم ها را پرورش داد. مواد نگهدارنده و عوامل باکتریواستاتیک باید در طول فرآیند تولید اضافه شوند، به طوری که ممکن است بقایایی روی کپسول ها وجود داشته باشد و قبل از بسته بندی محصول نهایی باید از اکسید اتیلن استفاده شود. استریلیزاسیون آلکان برای اطمینان از شاخص کنترل میکروبی کپسول. از طرفی کپسول های خالی HPMC در طول تولید نیازی به مواد نگهدارنده ندارند و نیازی به استریل اتیلن اکسید ندارند.
ششم، شرایط نگهداری متفاوت است. آزمایشات نشان داده است که کپسول های HPMC در شرایط رطوبت کم تقریباً غیرقابل تغییر و شکننده هستند، الکتریسیته ساکن تولید نمی کنند و در شرایط رطوبت بالا پایدار می مانند. در همه مناطق اقلیمی مشکلی در ذخیره سازی و حمل و نقل وجود ندارد. کپسول های ژلاتین در شرایط رطوبت بالا مستعد چسبندگی، سفت شدن یا شکننده شدن در شرایط رطوبت کم هستند، وابستگی زیادی به دما، رطوبت، رطوبت و مواد بسته بندی محیط نگهداری دارند و حتی نیازهای بیشتری برای حمل و نقل دارند، به ویژه در تابستان. یک کامیون یخچال دار برای اطمینان از کیفیت کپسول ها مورد نیاز است.
برای جمع بندی، کپسول های خالی HPMC از بسیاری جهات نسبت به کپسول های ژلاتین سخت خالی مزایای آشکاری دارند. اگرچه جایگزینی جایگاه غالب کپسول های ژلاتین سخت خالی در مدت زمان کوتاه غیرممکن است، اما کاربرد آن در کاربردهای دارویی و بهداشتی روند رشد سریعی خواهد داشت.
