کپسول های ژلاتین خالی سخت نوعی رایج از دارورسانی هستند و برای اطمینان از آزادسازی دقیق و مؤثر مواد فعال در بدن برای درمان یا پیشگیری از بیماری‌ها طراحی شده‌اند. این فرآیند شامل جنبه های بسیاری مانند طراحی دارو، ساخت کپسول و ویژگی های انحلال می باشد. اینکه چگونه مواد فعال موجود در کپسول‌های ژلاتین خالی سخت آزاد می‌شوند، در زیر به تفصیل مورد بحث قرار خواهد گرفت.
اول، طراحی کپسول ژلاتین خالی سخت بسیار مهم است. توسعه دهندگان دارو باید فرم تحویل داروی مناسب را بر اساس ماهیت و خواص دارویی ماده فعال انتخاب کنند. برای داروهایی که به سرعت آزادسازی کنترل شده نیاز دارند، مانند آماده سازی طولانی اثر یا آماده سازی با رهش کنترل شده، کپسول های سخت معمولاً به عنوان حامل انتخاب می شوند. کپسول های سخت می توانند ویژگی های آزادسازی کنترل شده نسبتا خوبی را ارائه دهند. با طراحی فرمول و پوشش دارو می توان به عملکردهای رهش پایدار، رهش پایدار و یا رهش به موقع دارو دست یافت.
ثانیاً، فرآیند تولید دارو نیز تأثیر مهمی بر آزادسازی مواد فعال دارد. در فرآیند تولید کپسول های ژلاتین خالی سخت، لازم است از سازگاری بین مواد فعال و مواد کپسول اطمینان حاصل شود تا از تخریب یا بی ثباتی دارو به دلیل فعل و انفعالات جلوگیری شود. در عین حال، کنترل فرآیند در طول فرآیند ساخت نیز بسیار مهم است، از جمله کنترل یکنواختی اختلاط، دقت پر کردن، آب بندی کپسول و غیره که می تواند بر توزیع و عملکرد آزادسازی دارو در کپسول تأثیر بگذارد.
علاوه بر این، آزاد شدن مواد فعال از کپسول های خالی ژلاتینی سخت نیز تحت تأثیر خواص انحلال کپسول است. کپسول‌های سخت معمولاً از موادی مانند ژلاتین ساخته می‌شوند و سرعت انحلال و شرایط انحلال آن‌ها بر سرعت انتشار و الگوی آزادسازی دارو تأثیر می‌گذارد. با توجه به خواص دارویی مختلف و نیازهای درمانی، می توان انواع مختلفی از مواد کپسول را انتخاب کرد یا فرآیندهای ساخت خاصی را برای دستیابی به کنترل آزادسازی بهتر اتخاذ کرد.
در نهایت، رفتار in vivo دارو نیز عامل مهمی است که بر آزادسازی مواد فعال تأثیر می‌گذارد. فرآیندهای جذب، توزیع، متابولیسم و دفع داروها در بدن بر غلظت موثر و مدت زمان مواد موثره تأثیر می گذارد. بنابراین، توسعه دهندگان دارو باید این عوامل را در نظر بگیرند و با طراحی منطقی اشکال دوز دارو و رژیم های دوز، اثرات درمانی داروها را بهینه کنند.
